Lola wants to invite you to feel, to play, and to explore. Through simple gestures, materials, and traces, she is finding new ways of being connected. Imagine a small touch, a movement — a quiet invitation to explore the world with the curiosity and freedom of childhood.
Feel free to contact me at:
e-mail:
lolaschot (at) upcmail (dot) nl
instagram:
lola.schot
e-mail:
lolaschot (at) upcmail (dot) nl
instagram:
lola.schot
cv
Lola nodigt uit tot spel en ontmoeting. Met gevonden voorwerpen, subtiele sporen en kleine handelingen bouwt ze installaties die relaties tussen lichaam, object en omgeving verkennen. Haar werk opent een ruimte voor verwondering, kinderlijke nieuwsgierigheid en het herontdekken van onze alledaagse, naaste wereld.
MEER (NL)
In mijn werk staat tactiliteit centraal: het aanraken, vasthouden en luisteren is essentieel. Via spel en zintuiglijkheid zoek ik naar momenten van verbinding — met suggesties van beweging, sculptuur of performance roep ik associaties op — herinneringen aan de kleine, grappige momenten die het bestaan zo eigen maken. In alles wat ik maak wil ik ruimte geven voor verwondering, kinderlijke nieuwsgierigheid, en het herontdekken van onze alledaagse wereld. Tegelijkertijd voel ik een sterke verantwoordelijkheid zorgzaam te zijn voor onze naaste omgeving.
In mijn praktijk is het niet het grote gebaar dat telt, maar de details waarin het leven zelf voelbaar wordt.
Los van opgelegde vormen en sociale verwachtingen
Ik werk veel site-specifiek en vanuit een diep bewustzijn van materiaal.
Ik hou van materialiteit, van het proces, van handelingen die soms onzichtbaar lijken maar toch een blijvende indruk achterlaten.
Mijn fascinatie voor achterblijfsels, residuen, en de kracht van subtiele acties wordt gevoed door mijn gevoeligheid voor routine, innerlijke onrust en OCD.
water
little memories in
the all togetherness of being a being.......I was sitting on the couch
..........felt something sharp poking in my thigh.
.......When I grabbed it,
I saw it was glossy and sleek yet grainy and cold.
I stood up and threw it in the garbage.
It left a mark on my skin,
.dots .buried
.leg .in
.my
following a round shape.
My fingertips followed the dented dots.
It felt tingly but relieving to stroke.
When I sat down again, I didn’t know what te was coming over me.
Ultimate comfort.